Het voorjaar
Een bijdrage van Harmen Wijnberg
Voor sommigen is het een straf, omdat ze bijvoorbeeld last hebben van hooikoorts, voorjaarsmoeheid, tegen het drukke zomerseizoen opzien, etc.
Van dit alles heb ik gelukkig geen last, want ik ben een echt voorjaarsmens en zie eerder tegen de lange winter op met zijn korte dagen, wanneer het ’s middags om 5 uur al zo goed als donker is.
Des te meer wordt het voorjaar door mij gewaardeerd, zeker wanneer eind maart de klok een uur vooruitgaat en je ’s avonds veel meer met je vrije tijd kunt doen.
“Wat valt er dan zoal te doen voor een voorjaarsliefhebber?” In de eerste plaats moet je natuurlijk zorgen dat je netten in orde zijn en dat je niet voor verrassingen komt te staan op het moment dat je te vissen wilt. Er moeten eventueel nog een paar nieuwe netten bij gemaakt worden om elk risico uit te sluiten, dat je bijvoorbeeld geen zalm, zalmforel, zeeforel of harder kunt vangen.
Daarnaast moet de visserij op deze 3 eerstgenoemde vissoorten vooral in april plaatsvinden, want je vangt ze het meeste aan het noordzeestrand en daar mag je tot 1 mei met de auto komen. Daarna zou alles lopend moeten gebeuren. Natuurlijk is dat ook wel te doen, maar je sjouwt nu eenmaal niet zo veel netten (met loodpezen) mee als je daarnaast ook nog eens een moker, ijzeren stangen en eventueel vis mee (terug) moet nemen.
In de tweede plaats is het voorjaar nu eenmaal de tijd dat de natuur weer tot leven komt en dat je – wanneer je goed oplet en er in geïnteresseerd bent – veel dingen ziet die in andere jaargetijden niet te zien zijn. Ontluikende (fruit)bomen, nestelende vogels, jonge hazen en konijnen, bijzondere waarnemingen van rondtrekkende vogels die weer naar hun broedgebied gaan, etc.
Is het je wel eens opgevallen dat de rotganzen altijd omstreeks half september komen en in de 3e week van mei weer vertrekken?. Dit komt omdat de toendra’s waar ze broeden, maar 4 maanden per jaar “bewoonbaar” zijn voor deze ganzen. Ze moeten dus in deze 4 maanden nestelen, broeden, jongen grootbrengen en snel weer zuidwaarts vliegen want anders worden ze verrast door de invallende winter.
Ik vraag me af hoeveel mensen op dit soort dingen letten en dan bedoel ik ECHT op letten en het niet zien omdat iemand anders het opmerkt. Zo zijn er natuurlijk tal van “voorjaarswetenswaardigheden”. In het voorjaar komen ook altijd de vaste gasten, c.q. toeristen weer naar het eiland. De één komt voor een vispraatje of een visadvies (dit geef ik altijd zeer uitgebreid, zonder wat te zeggen natuurlijk, want je moet geen concurrenten gaan kweken), de ander komt voor een wadexcursie en weer een ander komt gewoon even een praatje maken, omdat hij tijd genoeg heeft, terwijl jij nauwelijks weet wie het is. Dit moet je niet laten blijken natuurlijk, want dat is onbeleefd en dat hoor je niet te zijn als “ontvanger van gasten” ondertussen probeer je wanhopig te achterhalen waar je die (zwam)-neus nu eigenlijk van kent.
Een oude buurman van mij had hier een trucje op bedacht. Als bekende Amelander kende iedereen hem, maar hij kon al die koppen maar niet onthouden, zoals hij het zelf formuleerde. Zeker niet als ze maar 1 à 2 keer per jaar kwamen en hem uitgebreid op de schouders sloegen. Hij zei dan: “Hallo, zijn jullie er ook weer?” of: “Auch wieder da?”. Al naar gelang de landsaard van de betreffende gast. Natuurlijk waren deze mensen er weer. Een beetje overbodige vraag dus, maar mijn buurman had dan alle gelegenheid om even tijd te winnen en via het verloop van het gesprek uit te vogelen wie het ook al weer was.
Naast bovenstaande activiteiten zijn er nog veel meer hobby’s die mijn interesse hebben, veel tijd vergen en vooral in het voorjaar plaatsvinden, zoals het hobbymatig roken van vis, vlees, kaas, worst en alles wat maar enigszins gerookt kan worden, het kweken van diverse soorten grote parkieten etc. Iedereen die een deel van mijn voorjaarsactiviteiten hierboven op papier ziet staan, kan zijn eigen conclusies trekken. Iedereen zal het op zijn eigen manier druk hebben met allerlei beslommeringen. Ik zal daar niet een uitzondering op zijn. Hetgeen de lezer en de schrijver in dezen eveneens verbindt is het feit dat we Ameland allemaal een warm hart toedragen, of dat nu als bewoner of als bezoeker is, dat maakt op zich niet uit.
Prettige (voorjaars)vakantie.
